بوزجان که امروزه مجموعه ای از تپه های کوچک و بزرگی از آن, محصور در زمین های زراعی باقی نمانده و به همان نام بوزجان نامیده می شود در حدود 18 کیلومتری مشرق تربت جام قرار دارد. شهر بوزجان که در متون کهن به نامهای "پوژگان, بوزگان و پوچگان" نیر آمده, تا اوایل قرن هفتم هجری همواره مرکز ولایت جام بوده و اعتبار خاصی داشته است. بطور کلی این محوطه وسیع در سه بخش قابل مطالعه است. مقبره شیخ ابوذر بوزجانی, ارگ بوزجانی و شهر بوزجان. ارگ از قسمت هایی است که در بخش شمال شرقی این محوطه بصورت تپه ای عظیم خودنمایی میکند و بقایای آن نشان می دهد که این بنا بصورت چند اشکوبه بوده است. به احتمال زیاد شهر بوزجان در اواسط قرن هفتم هجری در ضمن یورشهای پی در پی مغول ویران شده است , زیرا مورخین قرون بعدی بندرت از بوزجان یاد نموده اند. در قرن چهارم هجری بوزجان از چنان جایگاهی برخوردار بود که توانست شخصیت های علمی و فرهنگی بزرگی را در دامان خود پرورش دهد, یکی از این فرازنگان "ابوالوفاء محمد بن یحیی بن اسماعیل بن عابس" بوزجانی ریاضی دان و ستاره شناس ایرانی بود که در سال 329 ه.ق. در آن شهر پا به عرصه وجود گذاشت و پس از پرورش جسمی و علمی در بوزجان, به بغداد رفت و در رصد خانه آن شهر به مصالعه و تحقیق پرداخت. بوزجانی و آثار ارزنده او از چنان موقعیت و اهمیتی در مجامع خدمات علمی جهان برخوردار است که یکی از دهانه های آتشفشان کره ماه به نام او نامگذاری شده است.